W kuchni z Zyziem - placuszki z kwiatami czarnego bzu

Na szczęście po wczorajszym wietrze zostało tylko wspomnienie i trochę połamanych gałęzi. Dopiero dziś czuję roznoszący się dziki, intensywny zapach kwitnącego za płotem czarnego bzu. Wpada przez otwarte drzwi, przywołuje smaki z dzieciństwa i przypomina, że obiecałam Zyziowi placuszki z kwiatkami bzu.

Nie zapomniałam. I pogoda jest doskonała na zbiory.

Zakładamy kalosze, bierzemy wiaderka. Jeszcze coś na kleszcze i idziemy do lasu. 

Wracamy uszczęśliwieni. Zyzio ściska pachnący bukiecik. Na nosie ma żółty pyłek. Pokazuję mu lustro.

- Dziułty!  Krzyczy rozbawiony. 

To jego ulubiony kolor. I na razie jedyny, jaki umie nazwać po imieniu. 

Robimy ciasto:

Najchętniej zrobiłabym drożdżowe jak na bliny, ale nie chcę gasić zapału siedzącego już na blacie kuchennym, gotowego na wszystko, przyszłego mistrza kuchni zbyt długim oczekiwaniem na wyrastanie ciasta, więc będzie naleśnikowe z proszkiem.

Mieszamy wspólnymi siłami:

1 szklankę mąki pszennej

1½  łyżeczki proszku do pieczenia 

1 szklankę maślanki

1 jajko

1 łyżkę stopionego masła

1 łyżkę cukru pudru

szczyptę soli

i ciasto gotowe.

Do smażenia koniecznie klarowane masło.

Trzymając za łodyżkę zanurzamy kwiaty w cieście.

Kładziemy na patelni z rozgrzanym masłem i obcinamy nożyczkami zielone, wystające łodyżki przed przewróceniem placka na drugą stronę.

Zjadamy jeszcze ciepłe posypane świeżymi kwiatkami bzu i cukrem pudrem.

Mniam, mniam!