Kapusniak na żeberkach

Miał być na pożegnanie zimy. 

Tradycyjnie już ostatni słoiczek kapusty z komory  kończy w kapuśniaku lub kwaśnicy z tej właśnie okazji. Niestety zima na pieńku przy studni wciąż siedzi i gest Kozakiewicza pokazuje. 

My jej na to trzeci palec i ... po kapustę. Na kapuśniak, oczywiście.

Proporcje dla 4 osób.

600 g świeżych żeberek wieprzowych

600-800 g kapusty kiszonej

1 pęczek włoszczyzny

jedna duża cebula

dwa listki laurowe

cztery ziarenka ziela angielskiego

dwa litry wody

sól i pieprz do smaku, szczypta kminku

 kilogram ziemniaków

300 g słoniny lub brzuszka na skwarki

Zaczynamy od zrobienia skwarków. Brzuszek lub słoninkę kroimy w kostkę i topimy na wolnym ogniu do czasu, aż otrzymamy rumiane i chrupiące kawałeczki. Jednocześnie na niewielkiej ilości wytopionego ze skwarków tłuszczu podsmażamy pokrojone na porcje żeberka. Myjemy i obieramy włoszczyznę. Marchewkę ścieramy na tarce o grubych oczkach, cebule kroimy w kostkę. Kiedy żeberka się zarumienią wrzucamy pokrojoną w kostkę cebulkę i podsmażamy intensywnie na złoty kolor. Dodajemy marchewkę. Chwila mieszania i wlewamy wodę, wrzucamy pozostałe warzywa i przyprawy. Gotujemy ok godziny, do miękkości żeberek.

Teraz można dodać kapustę. Powinniśmy jej skosztować i w zależności od stopnia ukiszenia i naszych upodobań dostosować jej ilość. Kapustę można "osłabić" płucząc w zimnej wodzie lub wyciskając nadmiar kwaśnego soku. Jeśli nie lubimy jak kapusta się ciągnie na talerzu jak makaron to teraz jest okazja żeby temu zapobiec, można ja pokroić nożem na mniejsze kawałki. Całość gotujemy jeszcze ok pół godziny, aż kapusta będzie miękka.

Kosztujemy i przyprawiamy do smaku.
Jeśli lubimy gęste zupy to można zrobić do niej zasmażkę.

Podajemy z ziemniakami purre okraszonymi "ciupką" czyli wieprzowymi skwarkami.


I zjadamy. Do dna.