Wiosenne smardze i oliwa aromatyzowana

Już prawie zapomniałam o ich istnieniu. Ostatnie nasze spotkanie miało miejsce jeszcze w moim poprzednim "miejskim" życiu, kiedy to można je było spotkać w parkach lub kupić na bazarku. Aż do wczoraj, kiedy to wyskoczyły nagle (jak to grzyby po deszczu (-:) pod włoskim orzechem moich sąsiadów. Zupełnie nierealne. Wyglądały jak woskowe drzewka wetknięte w trawiastą makietę elektrycznej kolejki. Smardze! Zaraz po truflach najcenniejsze grzyby świata. Obiekt pożądania każdego szefa kuchni.

Przed grabiami uratowała je moja interwencja. Znalezisko zdaniem gospodarzy było wątpliwe, wręcz niebezpieczne. Niewiele brakowało a stałabym się jedyną posiadaczką tego kulinarnego luksusu. Zgubiła mnie siła perswazji i determinacja zamanifestowana spontaniczną i udaną próbą konsumpcji surowego owocnika. Za karę do domu wróciłam tylko z połową zbiorów i przeświadczeniem, że bestię oswoiłam również połowicznie.
Jak się później okazało przeświadczeniem całkiem słusznym. Podskórny niepokój właścicielki grzybodajnego trawnika sprawił iż eksperyment kulinarny został odłożony do dnia następnego. Dopiero po pozytywnych wynikach kontroli stanu mojego zdrowia znalazł się na nie amator.
Usmażone jedynie na maśle wywołały na twarzy  konsumenta-ochotnika wyraz kulinarnej rozkoszy. Aż strach pomyśleć co by było gdyby zjadł risotto!

Moje smardze zostały wysuszone i teraz aromatyzują oliwę. Czekam aż oddadzą swój wyjątkowo delikatny grzybowy aromat. Będziemy się nim delektować w letnich sałatkach.

PS

Jak wiadomo smardze są u nas pod ścisłą ochroną, więc jak na mnie doniesiecie, to się wszystkiego wyprę i zeznam, że zdjęcia zostały zrobione na Ukrainie.